قالب شعر پریسکه در حقیقت چیست؟

غارت قالب نثر کلاسیک

و شقّه شقّه کردن غیر اصولی و غیر منظّم آن

صرفاً به خاطرِ

نام

در این چنین راهی ( پریسکه ) نیز مثل گانی ها ( از یک سطری گرفته تا هفتاد سطری ) ،

جز شقّه شقّه کردن بیهوده در  قالب های نثر کلاسیک

و به دنبال نام های مختلف رفتن ، فایدتی ندیدم.

اگر صحبت از قالبی نو است،قالب نو باید نو بودنش را به اثبات برساند

  چرا که متأسفانه همه اش تکرار خصوصیات نثر کلاسیک می باشد.

خصوصیات قالب های نثر کلاسیک :

الف - بی نظمی در طول سطور

ب- نا هموار و بی نظم بودن موسیقی کلام

ج - بی تعریف و بی شکل بودن ساختار بیرونی

در نتیجه:

در قالب به اصطلاح پریسکه هم مثل سه گانی و سپید و نیمائی و ناب و موج و امثال اینها،

نه ساختار شکنی شده است

نه هنجار شکنی شده است

نه تعریف و معیار و اندازه ی  مشخّصی برای عموم  وجود دارد

نه اصول و نظم خاص

مثال - نثر کوتاه ادبی:

نيلوفری که روی مرداب را پوشانده است

انتقام تمام گلهای لگد کوب شده را می گیرد.

(علیرضا بهرهی )

*

مثال - نثر کوتاه مسجّع ادبی:

كوچه خوابيد است وشب بيدار

شحنه ها مست

مست ها هشيار.

( احمد فولادي طرقه)

*

مثال - نثر کوتاه ادبی:

چه استاد ماهریست غُصه!

وقتی که یک دو سه را هنوز نشمارده ای موهایت سپید می شود.

(امیر زیدی نژاد)

مثال - نثر کوتاه ادبی:

مادرم که مُرد گلهای چادر نمازش را به من سپردند

عمریست چشمان من باغبانی می کند.

(دانیال رحمانیان)

مثال - نثر کوتاه ادبی :

تا بهار چيزي نمانده است

مژه هايت را بگو

چشم ها را آب و جارو كنند

( ناهيد تدين )

تا بهار چيزي نمانده است

مژه هايت را بگو

چشم ها را آب وجارو كنند

حالا چه معیاری هست که در اینجا فرق سه گانی با پریسکه را نمایان سازد؟

همچنین کدام معیار و تعریف می تواند یک گانی و دو گانی و سه گانی و چهار گانی و پنج گانی و شش گانی و هفت گانی و غیره را از پریسکه و امثال این جدا سازد؟

کدام معیار می تواند چهار گانی ( نثر چهار سطری ) را در منظر عموم از پریسکه جدا سازد؟

اگر امروز کسی بیاید یک چهار گانی ( نثر چهار سطری ) را به سه گانی یا دو گانی تبدیل نماید با کدام تعریف و معیار  در بین عموم، قابل جدا سازی است؟

اگر امروز کسی یک گانی ( نثر یک سطری ) را چنان شقّه شقّه کند که تبدیل به یک نثر پریسکه یا نثر سه گانی نماید با کدام تعریف و اندازه جدا می شود؟

.

اگر امروز یکی از رباعی های خیام را به هم بزنند و مثل زیر بنویسند ، تعریف دارد و می توان مطابق تعریفش به حال اولش بر گردانند:

وقت سحر است

خیز!

ای مایه ی ناز!

نرمک نرمک باده خور

و چنگ نواز

کانها که به جایند ، نپایند بسی

و آنها که شدند

کس نمی آید باز

بر گردان:

وقت سحر استخیز!ای مایه ی ناز!

نرمک نرمک بـــاده خــورو چنگ نواز

کانها کــه  بــه  جایند ، نپـایند  بسی

و آنها کـــه شدندکس  نمی آید  باز

«خیام»

نتیجه:

شعر به اصطلاح « پریسکه » یعنی:

نه قالب نو

نه طرحی نو

بلکه اسمی نو به روی نثر کوتاه کلاسیک.

که نه ساختار شکنی کرده است و نه قالبی جدید دارد.

همچنان سطور قالبهای نثر کلاسیک را بطور نامنظّم شقّه شقّه میکنند

و با توضیحاتی من در آوردی برای هر کدام اسمی نو می گذارند تا ....

نثر یک سطری ( یک گانی)

نثر دو سطری ( دو گانی )

نثر سه سطری (سه گانی)

نثر چهار سطری ( چهار گانی )

نثر پنج سطری (پنج گانی )

نثر شش سطری (شش گانی)

نثر هفت سطری (هفگانی)

نثر هشت سطری (هشگانی)

نثر نه سطری ( نه گانی )

نثر ده سطری ( ده گانی )

نثر کوتاه دو سطری ( پریسکه )

نثر کوتاه سه سطری ( پریسکه )

نثر کوتاه چهار سطری (پریسکه )

نثر کوتاه پنج سطری ( پریسکه )

نثر مرسل بلند ادبی ( سپید )

نثر روان بلند ادبی ( نیمایی)

نثر موزون بلند ادبی (نیمایی )

نثر عالی روان ادبی (نیمایی )

نثر فنی (سپید)

نثر دکلمه (سپید)

نثر محاوره ای ساده ( سپید )

نثر محاوره ای موزون (سپید)

نثر ما بین ده سطری و پانزده سطری محاوره ای( ......)

نثر پنج سطری مختلط با یک بیت کامل ( ...... )

نثر دو کلمه ای ( .... )

نثر سه کلمه ای ( ......)

نثر چهار کلمه ای ( .......)

نثر پنج کلمه ای ( ........)

نثر سه سطری در هشت کلمه (.......)

نثر یک سطری در شش کلمه ( .......)

 و ..... و ...... نامش را شما بگذارید!